"Θα σε πάρω σε λίγο!!"

"Έλα θα σε πάρω σε λίγο!!!!"

Μια φράση προσμονής και υπόσχεσης.. Πολλές φορές την έχουμε πει, άλλες τόσες την έχουμε ακούσει. Όμως όντως, πήραμε σε λίγο?? Και πως καθορίζεται το χρονικό διάστημα του σε λίγο?? Και πως μπορούμε να ξέρουμε αν επείγει η δουλειά που κάνουμε τώρα από την ανάγκη του άλλου που τον έχουμε στην αναμονή?

"Έλα γιαγιά! Θα σε πάρω σε λίγο!!" Μα δεν την πήραμε ποτέ.. Και όταν μετά από κανα μήνα θυμόμαστε τη γιαγιά που μας πήρε με τόση λαχτάρα να μας ακούσει αλλά εμείς την κλείσαμε για μια πληθώρα από γελοίες δικαιολογίες, μαθαίνουμε πως τώρα πια είναι πολύ άρρωστη. Το 'σε λίγο' που υποσχεθήκαμε στη γιαγιά, δεν το τηρήσαμε.

Και ποιος μας είπε ότι ο συνομιλητής δεν έχει κάτι πραγματικά σημαντικό να μας πει, κάτι που μας αφορά άμεσα και είναι επιτακτικό να το ακούσουμε ΤΩΡΑ !!! "Έλα παιδί μου, θα σε πάρω σε λίγο".. -Μα μαμά ήθελα να σου πως σ'αγαπώ πολύ και εσύ δεν είχες χρόνο να το ακούσεις.. Και μετά μαμά επειδή δεν είχες χρόνο για χάσιμο τρακάρησες από τη βιασύνη σου και τώρα είμαι υποχρεωμένη να ζήσω χωρίς εσένα.

Η αναβλητικότητα είναι η μεγαλύτερη πνευματική αρρώστεια της σύγχρονης εποχής. Μην αφήνετε τίποτα για λίγο αργότερα. Το 'σε λίγο' μπορεί να μην έρθει ποτέ ξανά..

Bink's Sake

Ένα τραγούδι που σου ζεσταίνει τη καρδιά.. Ένα anime που σε ενθαρύννει να πραγματοποιήσεις τα δικά σου όνειρα, όσο τρελά και αν φαντάζουν.. Απολαύστε! Yohoho!!

[πηγή: εδώ ]

Ένας σύγχρονος Ιωνάθαν

Ένα ηλιόλουστο πρωινό του Γενάρη, έβαλα την αγαπημένη μου πρωινή μουσική (το OST από το 'Samurai Champloo'), ένιψα ( όπως λέει η γλυκιά μου γιαγιάκα) το πρόσωπο μου και βάλθηκα να συμμαζέψω το δωμάτιο μου. Την πρωινή μου δραστηριότητα ήρθε να διακόψει ένα φτερούγισμα που έκρυβε πόνο στο άκουσμα του.
Τριγύρισε για λίγο το βλέμμα μου στις αυλές της γειτονιάς και εντόπισε την πηγή που πονούσε τόσο.. Ήταν ένας γλάρος, μαχητικός θα έλεγε κανείς κρίνοντας από τις ατέρμονες προσπάθειες που κατέβαλλε για να ξαναδιασχίσει τους ουρανούς της όμορφης πόλης μου. Μα τι ήταν αυτό που τον εμπόδιζε; Κοιτάζοντας καλύτερα, θα διαπίστωνε κανείς πολύ εύκολα πως το αριστερό του φτερό ήταν τσακισμένο.
Σκέφτηκα για μια στιγμή πως τόσοι άνθρωποι που πέρασαν πολύ νωρίτερα από εκείνο το σημείο θα μπορούσαν να είχαν αφιερώσει λίγο από τον πολύτιμο χρόνο τους και να τον βοηθήσουν. Φεύ! Ανόητες σκέψεις! Κανείς δεν έχει χρόνο για κανέναν! Η αρρώστεια της σημερινής εποχής σε όλο της το μεγαλείο .. ..
Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε να κάνω, ήταν να βρω το τηλέφωνο του κτηνιατρικού τμήματος της νομαρχίας, το οποίο και βρήκα σχετικά εύκολα.

"Καλημέρα σας, είναι ένας τραυματισμένος γλάρος στη γειτονιά μου και .. "
" Δεν είμαστε εμείς αρμόδιοι κοπέλα μου για τέτοια .. Αυτά είναι άγρια ζώα."
" Και που μπορώ να απευθυνθώ;;"
" Κάτι φιλόζωοι υπάρχουν στην τάδε περιοχή.."
"Μπορείτε να μου δώσετε το τηλέφωνο τους;"
"Δεν το έχουμε .. .."

Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς; Την αναρμοδιότητα τους για τέτοια θέματα;; Δηλαδή για τι ακριβώς είναι υπεύθυνοι; Για να στειρώνουν τα αδέσποτα που κάποιος ασυνείδητος παράτησε; Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η υπηρεσία αυτή δεν είναι η αρμόδια για τα άγρια ζώα, αλλά θεωρώ απαράδεκτη την απουσία στοιχειώδους συνεργασίας με τους κατά τόπου φιλοζωικούς οργανισμούς. Χρειάστηκε να ψάξω λιγάκι περισσότερο, μέχρι να βρω το τηλέφωνο που έπρεπε.

"Γεια σας. Έχω στη γειτονιά μου ένα τραυματισμένο γλάρο. Τι μπορούμε να κάνουμε;"
"Είστε στη τάδε οδό; Μας πήραν τηλέφωνο από χθες, αλλά σήμερα μπορώ να ρθω."
"Ναι εκεί! Πολύ ωραία, αν χρειαστείτε κάτι όταν έρθετε μπορείτε να με πάρετε τηλεφωνο. Καλή συνέχεια!"

Καθόλη τη διάρκεια της ημέρας, το συγκεκριμένο πουλί δεν έπαψε ούτε μια στιγμή να προσπαθεί να πετάξει!! Η επιμονή του ήταν πραγματικά αξιοσέβαστη! Θα έλεγε κανείς πως είναι γνήσιος απόγονος του Γλάρου Ιωνάθαν Λίβινγκστον!
Μετά από κάποιες ώρες, ο συγκεκριμένος άνθρωπος με πήρε τηλέφωνο και τον πήγα στο σημείο όπου ήταν ο γλάρος μας. Φανερά στεναχωρημένος μου λέει πως το πουλί δεν θα μπορέσει να ξαναπετάξει. Όμως μου μίλησε για ένα κέντρο αγρίων ζώων, στην Αίγινα. Εκεί καταλήγουν πουλιά σαν το δικό μας, όπου λαμβάνουν την κατάλληλη περίθαλψη από τους κατάλληλους ανθρώπους. Εκεί, πουλιά που δεν μπορούν να ξαναπετάξουν, αναπαράγονται κανονικά!

Συγχαρητήρια στα παιδιά του κέντρου αυτού, αποτελείτε λαμπρό παράδειγμα.
Καλή τύχη καλό μου πουλί στην καινούργια σου οικογένεια!!

Καλή χρονιά !!

Καλή χρονιά παίδες!!
Χρόνια πολλά με υγεία!!
Πως μου περάσατε ? Ο solemate μου έλειπε .. Οι περισσότεροι φίλοι απόντες και αυτοί, μα όπως το θέλει και η παράδοση, ήταν άκρως οικογενειακά τα φετινά Χριστούγεννα! Και όπως μου ευχήθηκε ο solemate μου, έτσι και εγώ με τη σειρά μου να σας ευχηθώ:

Π ο λ ύ χ ρ ω μ ο ι ! !
Ν α τ α ε γ κ α τ α σ τ ή σ ε τ ε ! !

Να τα πούμε ;; ;;

Το μήνυμα των φετινών γιορτών ακούγεται από την όμορφη πόλη της Καβάλας. Με αφορμή το έθιμο που θέλει τα παιδιά να ψέλνουν την παραμονή των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, τα φετινά κάλαντα είχαν στίχους αλλιώτικους από τους παραδοσιακούς, προσαρμοσμένους στα προβλήματα της νέας καθημερινότητας που μας επιβάλλεται λόγω της οικονομικής κρίσης. Απολαύστε!! Καλή χρονιά παίδες με υγεία και τα μυαλά στα κάγκελα!!

Βασίλης Παπακωνσταντίνου

‘

Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, σε μια εποχή που οι ψίθυροι έγιναν κραυγές, αφήνει την έντονα ηλεκτρική διάθεση και «στήνει» μια αλλιώτικη εκρηκτική και αφυπνιστική παράσταση!

Τραγούδια που αγάπησε και αγαπήσαμε, τραγούδια που σώπασαν, που δεν έχουν χαθεί στο χρόνο παρέα με τον δυναμισμό του Βασίλη συνθέτουν ένα απρόβλεπτο πρόγραμμα.

Με σκηνικό τη βραδινή Αθήνα επιλέγει να εκφράσει με το δικό του μοναδικό τρόπο την εποχή, περπατώντας με τη φωνή του σε γνώριμα μονοπάτια που έχουν ανοίξει μεγάλοι Έλληνες ποιητές και σπουδαίοι Έλληνες συνθέτες. Με πιάνο, σαξόφωνο, κιθάρες, βιολί και κρουστά θα χρωματίσει με ακουστικό τρόπο τα τραγούδια και υπόσχεται να μας παρασύρει σε ένα μουσικό ταξίδι πέρα από τα συνηθισμένα. Συνοδοιπόρος του όλα αυτά τα χρόνια, μια ιδιαίτερη φωνή, η Τάνια Κικίδη, δεν θα μπορούσε να λείπει..

Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, σε ένα μαγικό μουσικό ταξίδι σε αυτήν την ιδιαίτερη παράσταση, αφουγκράζεται τους ψιθύρους, αγωνιά για τις κραυγές και με τη δύναμη της φωνής του, αφήνει για άλλη μια φορά το στίγμα του με σκοπό να γεμίσει τις νύχτες και να μας κρατήσει συντροφιά σε μια ευχάριστη και παρεϊστικη ατμόσφαιρα για λίγες μόνο εμφανίσεις!!!

Μια υπόσχεση για ξεχωριστές μουσικές βραδιές που αξίζει να ζήσετε! Η συνέχεια επί σκηνής... στο Πορτοκάλι

«Κραυγές και Ψίθυροι»

Από τις 3 Δεκεμβρίου, κάθε Παρασκευή & Σάββατο live

στη μουσική σκηνή Πορτοκάλι

Παρασκευή-Σάββατο

Ώρα έναρξης: 23:00

Τιμές: Είσοδος 15€ - Φιάλη 140€

Πορτοκάλι

Ιερά Οδός 22, Γκάζι

Τηλ.: 210 3463308

’

[ πηγή: εδώ ]

Τα .. 300 κακά της μοίρας μας

[πηγή: εδώ , εδώ ]

Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα και ..

Τα Χριστούγεννα σημαίνουν .. .. !!

Άγαμοι Θύται.. Αλλιώς δεν γίνεται!!

Οι "Αγαμοι Θύται" ξαναχυπούν σε μια παράσταση με τον τίτλο "Αλλιώς δεν γίνεται" .
Με παλιές συμμετοχές και νέες μεταγραφές στο σχήμα αποδεικνύουν τη διαχρονικότητά τους στη σάτιρα, το γέλιο, την καλή μουσική, την πρόζα και το αυθεντικό. Μαζί τους οι Balkan Cabaret σε μια δυναμική και υπερκομματική συνεργασία, με πνευστά και άλλα όπλα μαζικής ηχητικής καταστροφής και με γενικό σύνθημα: Βρωμού τους Δαναούς και λύτρα φέροντας.
Κεντρικό θέμα: Ή σαρκάζουμε, ή βουλιάζουμε.
Εκκίνηση στο Ζυγό στη γειτονιά της Πλάκας και τερματικός σταθμός το Prίncipal της Θεσσαλονίκης.
Άγαμοι Θύται, οι ακαταλληλότεροι!


Ζυγός, Κυδαθηναίων 22, Πλάκα, τηλ. 210 3241610
Κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 10.30
Είσοδος: 15 ευρώ με ποτό στο μπαρ, φοιτητικό 10 ευρώ, φιάλη ουίσκι 160 ευρώ, κρασί για δύο άτομα 80 ευρώ.

[πηγές: εδώ , εδώ ]

Αλάσκα: χρυσός ή σολωμός;

Η πλούσια, σε φυσική ομορφιά, περιοχή γύρω από τον κόλπο του Μπρίστολ, στην Αλάσκα, φιλοξενεί, ενδεχομένως, τα πλουσιότερα κοιτάσματα χρυσού και ένα από τα πιο πλούσια κοιτάσματα χαλκού σε ολόκληρο τον πλανήτη. Οι κάτοικοι της περιοχής αντιμετωπίζουν ένα σοβαρό δίλημμα: να ενδώσουν στην κατασκευή του ορυχείου που θα τους εξασφαλίσει σίγουρη δουλειά ή να συνεχίσουν να εξασφαλίζουν τα προς το ζην με την αλιεία του σολωμού, η οποία μέχρι πρότινος αποτελούσε τη μοναδική επιλογή τους ως εισόδημα, εποχιακό και όχι σταθερό;

Μέχρι στιγμής, οι ντόπιοι αντιστέκονται συνειδητά στις σειρήνες του χρήματος και συνεχίζουν να σέβονται τον τόπο στον οποίο μεγάλωσαν γνωρίζοντας πως οποιαδήποτε απόπειρα εκμετάλευσης των κοιτασμάτων θα ήταν μοιραία για τα κοπάδια των σολωμών. Αξίζει να τονίσουμε ότι στον κόλπο του Μπρίστολ σημειώνεται η πλουσιότερη αλιεία σολωμού ανά τον κόσμο.


Ακόμη δεν υπάρχει κάποια οριστική έκβαση για αυτό το σοβαρό ζήτημα, παρά μόνο φωτογραφίες απίστευτης ομορφιάς, που πραγματικά σου κόβουν την ανάσα!

[πηγή: εδώ]

Όταν γεννιέμαι είμαι μαύρος

Όταν γεννιέμαι, είμαι μαύρος

Όταν μεγαλώνω, είμαι μαύρος

Όταν κάθομαι στον ήλιο, είμαι μαύρος

Όταν φοβάμαι, είμαι μαύρος

Όταν αρρωσταίνω, είμαι μαύρος

Κι όταν πεθαίνω, ακόμα είμαι μαύρος

Κι εσύ λευκέ άνθρωπε

Όταν γεννιέσαι, είσαι ροζ

Όταν μεγαλώνεις, γίνεσαι λευκός

Όταν κάθεσαι στον ήλιο, γίνεσαι κόκκινος

Όταν κρυώνεις, γίνεσαι μπλε

Όταν φοβάσαι, γίνεσαι κίτρινος

Όταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι πράσινος

Κι όταν πεθαίνεις, γίνεσαι γκρι

Και λες εμένα έγχρωμο;

Thanks my solemate ..

Αρχαία ορόσημα στα πρόθυρα της εξαφάνισης-ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ

Όταν η Ανατολή συνάντησε τη Δύση γεννήθηκε η Αμμόχωστος, περίπου τη τρίτη χιλιετία π.Χ. Βασικός λιμένας εμπορικών συναλλαγών και κέντρο για τις πολιτικές σχέσεις μεταξύ της Μέσης Ανατολής και της Ευρώπης φιλοξένησε ουκ ολίγες τελετές στέψης των βασιλέων που συμμετείχαν στις Σταυροφορίες.


Η παραμέληση της Αμμόχωστου επήλθε μετά την κατάκτηση της από τους Οθωμανούς τον 16ο αιώνα. Η περιοχή της Αμμόχωστου είναι στην κατεχόμενη από τον τουρκικό στρατό Κύπρο. Η απουσία της αρμόδιας προσοχής και η ανύπαρκτη χρηματοδότηση έχουν οδηγήσει στη βαθμιαία φθορά των μνημείων της αρχαίας αυτής πόλης. Παρόλο που οι διεθνείς οργανισμοί έχουν προσπαθήσει να προσελκύσουν το διεθνές ενδιαφέρον για την ανάγκη διάσωσης της πόλης- μνημείου, οι “αρχές της βόρειας Κύπρου” έχουν δείξει ελάχιστο ενδιαφέρον.



Περισσότερα:
link1, link2.

[πηγή: εδώ]