Ένας σύγχρονος Ιωνάθαν

Ένα ηλιόλουστο πρωινό του Γενάρη, έβαλα την αγαπημένη μου πρωινή μουσική (το OST από το 'Samurai Champloo'), ένιψα ( όπως λέει η γλυκιά μου γιαγιάκα) το πρόσωπο μου και βάλθηκα να συμμαζέψω το δωμάτιο μου. Την πρωινή μου δραστηριότητα ήρθε να διακόψει ένα φτερούγισμα που έκρυβε πόνο στο άκουσμα του.
Τριγύρισε για λίγο το βλέμμα μου στις αυλές της γειτονιάς και εντόπισε την πηγή που πονούσε τόσο.. Ήταν ένας γλάρος, μαχητικός θα έλεγε κανείς κρίνοντας από τις ατέρμονες προσπάθειες που κατέβαλλε για να ξαναδιασχίσει τους ουρανούς της όμορφης πόλης μου. Μα τι ήταν αυτό που τον εμπόδιζε; Κοιτάζοντας καλύτερα, θα διαπίστωνε κανείς πολύ εύκολα πως το αριστερό του φτερό ήταν τσακισμένο.
Σκέφτηκα για μια στιγμή πως τόσοι άνθρωποι που πέρασαν πολύ νωρίτερα από εκείνο το σημείο θα μπορούσαν να είχαν αφιερώσει λίγο από τον πολύτιμο χρόνο τους και να τον βοηθήσουν. Φεύ! Ανόητες σκέψεις! Κανείς δεν έχει χρόνο για κανέναν! Η αρρώστεια της σημερινής εποχής σε όλο της το μεγαλείο .. ..
Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε να κάνω, ήταν να βρω το τηλέφωνο του κτηνιατρικού τμήματος της νομαρχίας, το οποίο και βρήκα σχετικά εύκολα.

"Καλημέρα σας, είναι ένας τραυματισμένος γλάρος στη γειτονιά μου και .. "
" Δεν είμαστε εμείς αρμόδιοι κοπέλα μου για τέτοια .. Αυτά είναι άγρια ζώα."
" Και που μπορώ να απευθυνθώ;;"
" Κάτι φιλόζωοι υπάρχουν στην τάδε περιοχή.."
"Μπορείτε να μου δώσετε το τηλέφωνο τους;"
"Δεν το έχουμε .. .."

Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς; Την αναρμοδιότητα τους για τέτοια θέματα;; Δηλαδή για τι ακριβώς είναι υπεύθυνοι; Για να στειρώνουν τα αδέσποτα που κάποιος ασυνείδητος παράτησε; Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η υπηρεσία αυτή δεν είναι η αρμόδια για τα άγρια ζώα, αλλά θεωρώ απαράδεκτη την απουσία στοιχειώδους συνεργασίας με τους κατά τόπου φιλοζωικούς οργανισμούς. Χρειάστηκε να ψάξω λιγάκι περισσότερο, μέχρι να βρω το τηλέφωνο που έπρεπε.

"Γεια σας. Έχω στη γειτονιά μου ένα τραυματισμένο γλάρο. Τι μπορούμε να κάνουμε;"
"Είστε στη τάδε οδό; Μας πήραν τηλέφωνο από χθες, αλλά σήμερα μπορώ να ρθω."
"Ναι εκεί! Πολύ ωραία, αν χρειαστείτε κάτι όταν έρθετε μπορείτε να με πάρετε τηλεφωνο. Καλή συνέχεια!"

Καθόλη τη διάρκεια της ημέρας, το συγκεκριμένο πουλί δεν έπαψε ούτε μια στιγμή να προσπαθεί να πετάξει!! Η επιμονή του ήταν πραγματικά αξιοσέβαστη! Θα έλεγε κανείς πως είναι γνήσιος απόγονος του Γλάρου Ιωνάθαν Λίβινγκστον!
Μετά από κάποιες ώρες, ο συγκεκριμένος άνθρωπος με πήρε τηλέφωνο και τον πήγα στο σημείο όπου ήταν ο γλάρος μας. Φανερά στεναχωρημένος μου λέει πως το πουλί δεν θα μπορέσει να ξαναπετάξει. Όμως μου μίλησε για ένα κέντρο αγρίων ζώων, στην Αίγινα. Εκεί καταλήγουν πουλιά σαν το δικό μας, όπου λαμβάνουν την κατάλληλη περίθαλψη από τους κατάλληλους ανθρώπους. Εκεί, πουλιά που δεν μπορούν να ξαναπετάξουν, αναπαράγονται κανονικά!

Συγχαρητήρια στα παιδιά του κέντρου αυτού, αποτελείτε λαμπρό παράδειγμα.
Καλή τύχη καλό μου πουλί στην καινούργια σου οικογένεια!!