Ένα καλό παράδειγμα..

Τετραδιάκι,

το σαββατοκύριακο πήγα στο χωριό να δω τους παππούδες μου όμως με περίμενε μια μεγάλη έκπληξη..Το σπίτι είχε αλλάξει τελείως!!Το ξύλινο πάτωμα που έτριζε με το παραμικρό, αντικαταστάθηκε από κανονικό, πιο στέρεο..Στην γωνιούλα που ταϊζαμε μικρά τα γατάκια μας,βρισκόταν ένα υπέροχο τζάκι!!..Και άλλα πολλά..

Όλο το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ γιατί κοιτούσα το νέο μου δωμάτιο και προσπαθούσα να βρω τρόπους να το συνδέσω με αυτό που κοιμόμουν τόσα χρόνια.. Απόρησα για αρκετή ώρα πως 2 άνθρωποι 80 χρονών πήραν μια τόσο σημαντική απόφαση..Δεν είναι και λίγο το να αλλάζεις ριζικά το μέρος που πέρασες μια ολόκληρη ζωή..Όμως παρόλη την ηλικία τους δεν επαναπάφθηκαν στο παλιό αλλά γνώριμο. Δεν είπαν "δε βαριέσαι, γιατί να ξεβολευτούμε, μια χαρά είμαστε.Εμείς έτσι μάθαμε!" ΟΧΙ!! Ήθελαν να κάνουν καλύτερο το σπίτι τους και για 2 μηνάκια, στριμώχτηκαν στο υπόγειο, ανέχτηκαν εργάτες, ΞΕΒΟΛΕΥΤΗΚΑΝ αλλά τα κατάφεραν.Δεν κωλώσανε να πετάξουν αντίκειμενα με την δικαιολογία των αναμνήσεων.Οι αναμνήσεις άλλωστε είναι στο μυαλό μας και δεν μπορεί κανείς να τις πειράξει..

Τις σκέψεις μου αυτές διέκοψε ένα πολύ γνώριμο βάδισμα προς το δωμάτιο μου.. "Κορίτσι μου ήρθες?Μήπως πεινάς?Δεν τρως καλά εκεί που είσαι!!" . Ήταν η αγαπημένη μου γιαγιάκα με τις 3 χαρακτηριστικές προτάσεις της!
Τελικά κάποια πράγματα δεν αλλάζουν!!!!!