Τις προάλλες είδα με την παρέα μου την ταινία Human Trufficking (Στα Πλοκάμια της Πορνείας, ο αντίστοιχος ελληνικός της τίτλος) και σκέφτηκα να κάνω κάποια στιγμή ένα post για αυτό το θέμα..
Σε κάθε λεπτό που περνάει αντιστοιχεί και η απαγωγή μιας γυναίκας, έφηβης ή νεαρού αγοριού με σκοπό την εκπόρνευση τους.. Κανείς από όσους ξέρουν ποιοι κρύβονται πίσω από την μεγαλύτερη βιομηχανία δουλεμπόρων δεν τολμά να μιλήσει..
Στο μεταξύ, ΑΝΘΡΩΠΟΙ εξεφτελίζονται, ΧΑΝΟΥΝ το νόημα της ύπαρξης τους, χάνουν την ψυχή τους, χάνουν την ελπίδα ότι αυτό το σκηνικό μπορεί να αλλάξει και γίνονται έρμαια σε ένα φαύλο κύκλο από τον οποίο δεν μπορούν να ξεφύγουν.. «Ο απόλυτος τρόµος για τη ζωή και την ύπαρξη, η έντονη εσωτερική οργή και ενοχή που νιώθει το θύµα τόσο για τη φονική ασυνείδητη επιθετικότητα απέναντι στους βασανιστές του, όσο και λόγω της έκδοσης και της πορνείας, συντρίβουν την προσωπικότητά του», σηµειώνει ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής κ. Γιώργος Μποτονάκης που συνεργάζεται µε το Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης και παρακολουθεί θύµατα που φιλοξενούνται στον ξενώνα τού Δικτύου. «Η προσωπικότητα του θύµατος αποσυντίθεται. Νιώθει ότι “παύει να υπάρχει”, ότι “είναι κατεστραµµένη ύπαρξη”. Το θύµα φτάνει στο σηµείο να ταυτισθεί µε τον ή τους σωµατέµπορους, µε την επιθετικότητά του/τους σαν να λέει “έχεις δίκιο για ό,τι µου κάνεις, είµαι µαζί σου” Αποτέλεσµα είναι, επίσης, η παρανοϊκού τύπου δυσπιστία ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχει καλοσύνη και κάτι κακό και επικίνδυνο υπάρχει πάντα πίσω από κάθε προσφορά βοήθειας.Εξάλλου, το γεγονός ότι δεν έχουν νόµιµα χαρτιά, ο τρόµος για την οικογένεια που βρίσκεται πίσω στην πατρίδα, η πλύση εγκεφάλου ότι “αν το σκάσεις, θα σε σκοτώσουµε”, “αν πας στην αστυνοµία θα σε δώσουν πίσω” έχουν ως αποτέλεσµα τα θύµατα να εγκλωβίζονται στα κυκλώµατα. Η απόφαση για να ξεφύγει µια γυναίκα που βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση εξαρτάται», σηµειώνει ο κ. Μποτονάκης, «από το κοµµάτι υγιούς προσωπικότητας που έχει αποµείνει µέσα της».
Και λέω εγώ τώρα.. Όλοι εμείς που είμαστε ελεύθεροι να γκρινιάζουμε, να γελάμε, να κάνουμε έρωτα, να ζουμε ρε παίδες γενικότερα. Όλοι εμείς που έχουμε τη φωνή να μας ακούσουν, γιατί σωπαίνουμε? Γιατί κλείνουμε τα μάτια και αδιαφορούμε? Αύριο, μπορεί να είναι η φίλη μας, η αδερφή μας ή το μικρό μας το ξαδερφάκι.. Σε τέτοιο κόσμο θέλουμε να μεγάλωσουμε τα παιδιά μας?
Ενδιαφέροντα links:
END HUMAN TRAFFICKING NOW
foundation for the child and the family
Human traffickng, the 3rd largest criminal activity
[πηγές: εδώ, εδώ, εδώ ]
Σε κάθε λεπτό που περνάει αντιστοιχεί και η απαγωγή μιας γυναίκας, έφηβης ή νεαρού αγοριού με σκοπό την εκπόρνευση τους.. Κανείς από όσους ξέρουν ποιοι κρύβονται πίσω από την μεγαλύτερη βιομηχανία δουλεμπόρων δεν τολμά να μιλήσει..
Στο μεταξύ, ΑΝΘΡΩΠΟΙ εξεφτελίζονται, ΧΑΝΟΥΝ το νόημα της ύπαρξης τους, χάνουν την ψυχή τους, χάνουν την ελπίδα ότι αυτό το σκηνικό μπορεί να αλλάξει και γίνονται έρμαια σε ένα φαύλο κύκλο από τον οποίο δεν μπορούν να ξεφύγουν.. «Ο απόλυτος τρόµος για τη ζωή και την ύπαρξη, η έντονη εσωτερική οργή και ενοχή που νιώθει το θύµα τόσο για τη φονική ασυνείδητη επιθετικότητα απέναντι στους βασανιστές του, όσο και λόγω της έκδοσης και της πορνείας, συντρίβουν την προσωπικότητά του», σηµειώνει ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής κ. Γιώργος Μποτονάκης που συνεργάζεται µε το Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης και παρακολουθεί θύµατα που φιλοξενούνται στον ξενώνα τού Δικτύου. «Η προσωπικότητα του θύµατος αποσυντίθεται. Νιώθει ότι “παύει να υπάρχει”, ότι “είναι κατεστραµµένη ύπαρξη”. Το θύµα φτάνει στο σηµείο να ταυτισθεί µε τον ή τους σωµατέµπορους, µε την επιθετικότητά του/τους σαν να λέει “έχεις δίκιο για ό,τι µου κάνεις, είµαι µαζί σου” Αποτέλεσµα είναι, επίσης, η παρανοϊκού τύπου δυσπιστία ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχει καλοσύνη και κάτι κακό και επικίνδυνο υπάρχει πάντα πίσω από κάθε προσφορά βοήθειας.Εξάλλου, το γεγονός ότι δεν έχουν νόµιµα χαρτιά, ο τρόµος για την οικογένεια που βρίσκεται πίσω στην πατρίδα, η πλύση εγκεφάλου ότι “αν το σκάσεις, θα σε σκοτώσουµε”, “αν πας στην αστυνοµία θα σε δώσουν πίσω” έχουν ως αποτέλεσµα τα θύµατα να εγκλωβίζονται στα κυκλώµατα. Η απόφαση για να ξεφύγει µια γυναίκα που βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση εξαρτάται», σηµειώνει ο κ. Μποτονάκης, «από το κοµµάτι υγιούς προσωπικότητας που έχει αποµείνει µέσα της».
Και λέω εγώ τώρα.. Όλοι εμείς που είμαστε ελεύθεροι να γκρινιάζουμε, να γελάμε, να κάνουμε έρωτα, να ζουμε ρε παίδες γενικότερα. Όλοι εμείς που έχουμε τη φωνή να μας ακούσουν, γιατί σωπαίνουμε? Γιατί κλείνουμε τα μάτια και αδιαφορούμε? Αύριο, μπορεί να είναι η φίλη μας, η αδερφή μας ή το μικρό μας το ξαδερφάκι.. Σε τέτοιο κόσμο θέλουμε να μεγάλωσουμε τα παιδιά μας?
Ενδιαφέροντα links:
END HUMAN TRAFFICKING NOW
foundation for the child and the family
Human traffickng, the 3rd largest criminal activity
[πηγές: εδώ, εδώ, εδώ ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου